اختلال ارگاسم :
تعریف :
- اختلالِ نرسیدن به ارگاسم بسیار شایع است و شاید شایع تررین اختلال جنسی خانم ها باشد. این اختلال در کشور ما نسبت به کشورهای غربی و حتی
کشورهایی مثل کره و چین و ژاپن رواج بیشتری دارد.
بسیاری از زنان برای رسیدن به ارگاسم یا از تحریک واژینال یا تحریک کلیتوریس و شاید اکثرا از تحریک ترکیبی هر دو به ارگاسم می رسند.
اختلال ارگاسمی زن Female Orgasmic Disorder گاهی ارگاسم مهار شده یا آنورگاسمی Anorgasmia نامیده می شود.
شیوع کلی اختلال ارگاسمی زن به هر علتی ۳۰% تخمین زده می شود. این اختلال در بعضی زنان پایه ژنتیکی دارد و نمی توان آن را صرفا ناشی از تفاوت های فرهنگی دانست.
فقط ۵% زنان ازدواج کرده بالای ۳۵ سال هرگز به ارگاسم نرسیده اند. استعداد ارگاسمی زنان در سنین بالای ۳۵ سال افزایش می یابد و این امر به کاهش مهارهای روانی ، افزایش تجربه جنسی و یا هر دو نسبت داده می شود.
اختلال ارگاسم سراسر عمر زمانی است که زن هیچ گاه و با هیچ وسیله ای به ارگاسم نرسیده است و در زنان ازدواج نکرده شایعتر است.
زنی که اختلال ارگاسم اکتسابی دارد حداقل یکبار از طریق رابطه جنسی، خود ارضایی یا هنگام خواب ارگاسم را تجربه کرده است. تحقیقات نشان می دهد که ارگاسم ناشی از تحریک کلیتوریس و ارگاسم ناشی از تحریک واژن از لحاظ فیزیولوژی برابر هستند و این گفته فروید که ارگاسم کلیتوریسی مربوط به زمان بلوغ جنسی و ارگاسم واژینال مربوط به بزرگسالی هست امروزه چندان علمی به نظر نمی رسد.
انواع اختلال ارگاسمی:
انجمن روانپزشکی آمریکا سه اختلال دیگر مربوط به ارگاسم زنان را در طبقه کژکاری جنسی نامعین قرار داده است
۱- فقدان احساس لذت ارگاسمی Orgasmic Anhedonia که سازمان جهانی بهداشت آن را نقصان لذت جنسی Failure of Genital Response نامگذاری کرده است
۲- ارگاسم زودرس زن Female Premature Orgasm
دادهای چندانی برای این اختلال وجود ندارد و معادل انزال زودرس در مردان است و میتواند احتمالا از بیماری مثل صرع یا داروها مثل ضد افسردگی ها ناشی شود
۳- عدم ایجاد ارگاسم های متعدد در یک زن علی رغم میل خود Not Experienced Multiple Orgasms
تشخیص :
- انجمن روانپزشکی آمریکا ملاک های تشخیصی ذیل را برای اختلال ارگاسمی زن مطرح کرده است:
- فقدان یا تاخیر مستمر و عود کننده ارگاسم متعاقب مرحله تحریک جنسی
- اختلال باعث ناراحتی عمده فرد و مشکلات بین فردی شده است
- سازمان بهداشت جهانی نام این اختلال را کژکاری ارگاسمی Orgasmic Dysfunction گذاشته است و ملاک های تشخیصی ذیل را دارد:
- اولیه : ارگاسم در هیچ موقعیتی تجربه نشده است
- ثانویه : کژکاری ارگاسمی پس از دوره ای از پاسخ نسبتا طبیعی ایجاد شده است:
- کلی( در همه موقعیت ها و با هر شریک جنسی)
- موقعیتی (برای زنان )
/ ارگاسم فقط در موقعیت های خاص ایجاد میشود مثل خودارضایی یا شریک جنسی خاص
(برای مردان )
/ ارگاسم فقط در خواب رخ میدهد نه در بیداری
/ ارگاسم هرگز در حضور شریک جنسی روی نمی دهد
/ ارگاسم در حضور شریک جنسی روی می دهد ولی در حین مقاربت ایجاد نمی شود
اتیولوژی:
علل عضوی
– علل عضوی نظیر آسیب به ناحیه سفالیک و خاجی نخاع در راههای آوران از اعضای تناسلی به قشر مخ
عوامل روانشناختی
– ترس از حاملگی
– طرد شدن از سوی شریک جنسی
– صدمه به واژن
– خصومت نسبت به مردان
– احساس گناه در مورد تکانه های جنسی
– انتظارات فرهنگی و محدودیت های اجتماعی زنان ( بسیاری از زنان با این عقیده بار می آیند که لذت جنسی، حق طبیعی زنان به اصطلاح محترم نیست)
– بیماریهای مختلف نظیر کم کاری تیرویید و دیابت و افزایش پرولاکتین و عفونت های واژن و …..
– داروها و مواد مثل داروهای ضد فشارخون، ضد افسردگی ها و مواد اپیوییدی و سایر داروها و مواد و ……
تقسیم بندی دیگر علل ایجاد اختلال ارگاسم از نگاه انجمن روانپزشکی آمریکا :
اختلال ارگاسمی زن ناشی از بیماری ها را با عنوان کژکاری جنسی ناشی از بیماری طبی عمومی Sexual Dysfunction Due to a General Medical
اختلال ارگاسمی زن ناشی از داروها و مواد را با عنوان کژکاری جنسی ناشی از مواد Substance-Induced Sexual Dysfunction
درمان :
- دانستن اینکه اختلال جنسی اولیه است یا ثانویه، و دیگر اینکه فقط معطوف به شوهر است یا کلاً در رابطه با هر جنس مخالفی وجود دارد، در درمان اختلال جنسی زنان مهم است.
علل اختلال ارگاسمی درزنان هرچه که باشد نیازمند بررسی و درمان به‌موقع است. اختلال ارگاسمی در زنان را به خوبی میتوان با شناسایی و رفع علل زمینه‌ساز آن درمان کرد. نکته مهم در درمان اختلال ارگاسمی زنان این است که مبتلایان آن نباید خودسرانه به دارودرمانی اقدام کنند زیرا علاوه بر عوارضی که این‌گونه داروها در صورت مصرفی بی‌رویه دارند، گاه به علت بی‌توجهی به منشأ اختلال بی‌اثر خواهند بود یا به صورت مقطعی اثر می‌کنند. نکته مهم دیگر اینکه فرد مبتلا نباید به این اختلال، بی‌توجه باشد زیرا ترک یا کاهش روابط زناشویی به علت این اختلال، شدت آن را افزایش میدهد و فرد را در آینده به بحران‌های جدی زندگی زناشویی دچار می‌کند
- بهبود سبک زندگی مثل انجام ورزش، عدم مصرف سیگار و الکل و سایر مواد، رژیم غذایی مناسب، افکار معنوی
- انجام مشاوره با روانپزشک جهت شناسایی علل احتمالی اختلال
- تعدیل یا از بین بردن عوامل موثر مثلا تنظیم داروهای مصرفی به کمترین میزان موثر
- درمان های دارویی با داروهای ضدافسردگی بویژه عوامل دوپامینرژیک مثل بوپروپیون
- تجویز هورمون در صورت کمبود آن
- استفاده از داروهای دیگر برای خنثی کردن اثرات منفی داروهای تجویزی در ارگاسم
( بطور مثال داروهای ضد افسردگی موسوم به اس اس آر آی میتوانند باعث اختلال ارگاسم شوند و با داروهایی از قبیل سپیروهپتادین/آمانتادین/ریتالین/یوهمبین/بوسپیرون میتوان این اثرات منفی داروها را برطرف یا حداقل کم کرد)
در خصوص داروهایی به نام مهار کننده های مونوآمین اکسیداز مثل فنلزین دیده شده که بعد گذشت حدود ۴ ماه از دارو درمانی عوارض جانبی دارو روی ارگاسم برطرف شده و علی رغم ادامه دارو و عدم کاهش آن، مجددا ارگاسم شروع شده است
- مشاوره با روانپزشک یا روانشناس جهت روان درمانی