مشاوره قبل از ازدواج می تواند به بسیاری از سوالات افراد در ارتباط با سلامت جسمی وروانی کمک نماید و حتی در مواقعی در صورت نیاز به بخش های خاص تر ارجاع داده شود تا در جهت تأمین سلامت جامعه که همان سلامت خانواده است گامی بزرگ برداشته شود.
در مشاوره قبل از ازدواج بسیاری از باورهای غلط افراد شناسایی شده و بسیاری از نگرانی ها و دغدغه های فکری برطرف می شود.
مشاوره پیش از ازدواج چیست؟
مشاوره پیش از ازدواج را اگر شبیه مشاوره ژنتیک در نظر بگیریم، که در آن متخصص احتمال بروز بیماری خاصی را چک می کنند و به زوجین هشدار می دهند در صورت ازدواج و اقدام به بچه دار شدن احتمال وجود بیماری ژنتیکی خاصی وجود دارد.
در مشاوره پیش از ازدواج نیز روانشناسان با جلساتی که به‌صورت انفرادی و جداگانه هر یک از طرفین را می بینند و آزمون های معتبری که از طرفین می گیرند، احتمال موفقیت آمیز بودن ازدواجی را بررسی می کنند، احتمال به‌معنی قطعیت نیست.
در این میان آزمون های شناختی به‌منظور شناخت زیرساخت های شخصیتی طرفین به‌کار می رود. به‌عنوان مثال، در نظر بگیرید از طریق این آزمون‌ها فردی درون‌گرا شناسایی شده باشد، کسی تمایل به کناره گیری، سکوت، تنهایی و خلوت دارد؛ در مقابل فردی که برون گرا است که بودن در جمع، خرید کردن و مهمانی رفتن را ترجیح می دهد، مسلما این دو نفر در ارتباط با هم به مشکلاتی برخورد خواهند کرد، چرا که خصوصیات زیرساختی شخصیت‌شان با هم متفاوت است، به این معنی که یک نفر همیشه باید گذشت کند، و خواسته های خود را نادیده بگیرد.
روانشناس در مشاوره پیش از ازدواج توانایی سنجش و شناخت این تفاوت های زیر بنایی شخصیت را خواهد داشت و نظر زوجین را نسبت به این تفاوت ها جلب می کند. موارد دیگری که در جلسات مشاوره پیش از ازدواج بررسی می شود، آرزوها، تمایلات، توقعات، خط قرمزها، و رمزو رازهای طرفین است. روانشناس اگرچه باهر دوی زوجین مصاحبه می کند با رازداری و بدون افشای محتوای جلسات برای طرفین رفتار خواهد کرد.
از چه زمان باید مشاوره پیش از ازدواج را شروع کرد؟
از زمانی که موضوع انتخاب همسر به‌طور رسمی و از طریق خانواده مطرح می شود، مشاوره پیش از ازدواج توصیه می‌شود. در این زمان با فردی با خصوصیات معین روبه‌رو هستیم.
در مواردی طرفین وقتی با هم آشنا می شوند، بدون آن که موضوع ازدواج خود ار با خانواده ها در میان گذاشته باشند بسراغ مشاوره پیش از ازدواج می روند. در واقع، این روند کاملا اشتباه است. حتما باید موضوع ازدواج بوسیله خواستگاری رسمیت پیدا کند و تا زمانی که خواستگاری صورت نگرفته است نمی توان قدم دیگری برداشت.
شیوه صحیح مشاوره چگونه است؟
طرفین باید با علاقه و تمایل اقدام به مشاوره کنند و با حسن نیت به سوالات پاسخ دهند و از مخفی‌کاری و پاسخ های نادرست اجتناب کنند. چرا که روانشناس براساس گفته های شما نظر خود را عنوان می کند، و اگر شما اطلاعات درستی ندهید مسلما وی را به اشتباه می اندازید.
با توجه به این که در مشاوره پیش از ازدواج از آزمون‌های روانی استفاده می شود، و این آزمون‌ها مسلما محدودیت هایی دارند، نتیجه ای که حاصل می شود تا چه اندازه قابل اطمینان است؟
در مشاوره پیش از ازدواج صرفا به آزمون‌ها اتکا نمی شود، بلکه روانشناس علاوه بر آزمون‌ها، و جلسات مصاحبه نظر کلی خود را اعلام می کند و توجه زوجین را به کم و کاستی های رابطه و زنگ خطرها جلب می کند، زوجین باید با مشورت با افراد صاحب صلاحیت و بزرگان فامیل در کنار نظر روانشناس تصمیم نهایی را اتخاذ کنند.
اشتباهات دوران آشنایی کدامند؟
بزرگترین خطری که ممکن است طرفین را در دوران آشنایی تهدید کند، درگیر شدن از نظر عاطفی است، دقت داشته باشید که دوران نامزدی دورانی برای شناخت است،که این شناخت ممکن است منجر به ازدواج بشود، در عین ممکن است به جدایی بینجامد.
رعایت حریم تعامل بسیار مهم است. اگر طرفین حریم و مرز هایی نداشته باشند ممکن است بیش از حد بهم نزدیک شده و صمیمیت بیش از حد و شکل گیری عشق در این دوران یکی از تهدیدات و خطرات است. خیلی اهمیت دارد که زوجین در دام نفسانیات نیفتند و تعاملات و گفت‌وگوها در محیط‌های عمومی باشد.
پنهان کاری از والدین، یکی از خطرات این دوران است، در نظر داشته باشید که اتفاقات و مسائلی که در دوران آشنایی رخ می دهد را پنهان نکنید، شاید فکر کنید که با پنهان کردن مسائل از تشدید شدن مسائل جلوگیری کرده اید، اما فراموش نکنید که این دوران زمانی است که شما باید با مشورت با والدین‌تان تصمیم درستی بگیرید.
خطر بعدی، قول و قرار گذاشتن بهم است، در این زمان تعهد به ازدواج کار اشتباهی است، حرف‌هایی مثل جز با تو با هیچکس ازدواج نخواهم کرد، پشتوانه اجرایی ندارد، تا زمانی که بطور رسمی ازدواج نکرده اید و در مرحله آشنایی هستید، می‌توانید موارد مناسب دیگر برای ازدواج را بررسی کنید، البته بهتر است پیشنهادات خود را مورد به مورد بررسی کنید.
یکی از خطرات و اشتباهات مهم دیگر این است که مادران معمولا چون ارتباط صمیمی و نزدیکی با دختر خود دارند و محرم اسرار دختر خود هستند، ممکن است در جریان روابط دختر خود باشند و آشنایی دختر با پسر زیر نظارت مادر و به‌دور از چشم پدر صورت می گیرد، این پنهان کاری که بر اساس دلسوزی مادر شکل می گیرد، در نهایت امکان مداخله به‌موقع از پدر را می گیرد. بنابراین از مادران می‌خواهیم که همیشه کلیتی از آنچه اتفاق می افتد را به پدران انتقال دهند.