حاملگی پُست‌ترم حاملگی پست‌ترم یا زایمان دیررس به حاملگی می گویند که در آن بیش از ۴۲ هفته یا به عبارتی ۲۹۴ روز از اولین روز آخرین قاعدگی مادر گذشته باشد. نکته مهم در بررسی زایمان دیررس تعیین دقیق سن بارداری مادر با استفاده از اولین سونوگرافی انجام شده در بارداری و تاریخ آخرین قاعدگی مادر است. عواملی که موجب افزایش احتمال زایمان دیررس می شوند عبارتند از؛ وزن بالای پیش از بارداری، بارداری اول مادر، سابقه ی حاملگی طول کشیده در مادر و مادربزرگ، ژنهای مادری، عوامل جفتی جنینی نظیر؛ آنانسفالی، هیپوپلازی فوق کلیه، اختلالات جفتی و… از جمله عوارض این گونه زایمان ها می توان به افزایش میزان فلج مغزی و تشنج نوزادی، مرگ و موربیدیته نوزاد و شیرخوار، و مرگ داخل رحمی اشاره کرد. علل اصلی مرگ در این حاملگی‌ها فشارخون حاملگی، زایمان طولانی به علت عدم تطابق سر جنین با کانال زایمانی، آس
زایمان پره ترم یا همان زایمان زودرس به کلیه ی مواردی اطلاع می گردد که در آن ها به علل مختلفی ناچار به تولد نوزاد پیش از ۳۶ هفته ی کامل بارداری بشویم. از این نظر زایمان پره ترم را به دو دسته ی زایمان پره ترم زودهنگام(پیش از ۳۳ هفته ی کامل بارداری) و زایمان پره ترم دیر هنگام (بین هفته ی ۳۴ تا ۳۶ بارداری) تقسیم می کنیم.
در حال حاضر در تمام دنیا آستانه ی قابلیت حیات بین هفته های ۲۰ الی ۲۶ بارداری در نظر گرفته میشود که قطعا به وضعیت سلامت جنین و مادر و نیز امکانات پزشکی بیمارستان ها وابسته می باشد. در هر صورت نوزادان به دنیا آمده قبل از ۲۵ هفته اغلب در معرض آسیب مغزی شدید هستند و زایمان پیش از ۲۳ هفته بقایی در حدود ۵ درصد دارد. متاسفانه در این گونه زایمان ها به علت نارس بودن اعضای بدن، نوزاد به شدت آسیب پذیر و شکننده است در نتیجه در این موارد ممکن است شاهد آسیب مغزی در اثر �